వార్తాహరులూ........

.......సందేశాలూ

(మొన్న ఫణిబాబుగారు మన పోస్ట్ కవర్లగురించి "వుయ్ మిస్ యూ డియర్" అని వ్రాసిన టపా చదివాక)

{నా చిన్నప్పుడు "కాశీ మజిలీ" లాంటి కథల్లో, ఓ అందమైన మాంత్రికురాలూ, ఆమె వెనక ఓ "తాంబూల కరండ వాహినీ" అని చదివి, ఇదేదో ఆ మాంత్రికురాలికన్నా గొప్పదేమో అనుకొని, తరువాత ఆవిడే హీరోకి సహాయం చెయ్యడం చదివి, ఆశ్చర్యపోయేవాడిని! ఇంతకీ ఆ మాటకి అర్థం తెలుసా మీకు?}

నాకు "పోస్ట్ మ్యాన్" లంటే చచ్చేంత ప్రేమా, ఇష్టమూ, కృతఙ్ఞతా వగైరలన్నీనూ--వాళ్లు నాకు తెచ్చిచ్చిన/తెచ్చివ్వని వుత్తరాలూ, ఎం వో లూ, వీ పీ పీ మరియు 'నితర ' పార్సెళ్లకూ'! (అలాంటి 'నితర ' పార్చెళ్లలోనే వచ్చింది--నేను గత 36 యేళ్ల 17 రోజులుగా కాపురం చేస్తున్న మా ఆవిడ అనే "నా రాక్షసి"!).

ఇప్పుడు పోస్ట్ మ్యాన్లు లేరు, వుమన్లూ లేరు--ఔట్ సోర్సింగ్ కాంట్రాక్టు కుర్రాళ్లు--పాపం యెండలో మా ఇంటికి వచ్చి, పనికిరాని కవర్లు పట్టుకొచ్చినా (మనం కనపడకపోతే కిటికీలోంచి లోపల పారేస్తారు వాటిని) కవరో యేదో "ప్రత్యక్షంగా" తీసుకొని, "బాబూ! మంచినీళ్లు కావాలా?" అనడిగి, ఫ్రిజ్ లోంచి గ్లాసుడిచ్చి, పంపిస్తూంటాను నేను. ఆ కృతఙ్ఞతలాంటిదీ!

అద్ దానికి "వెనుక మెరుపు" (ఫ్లాష్ బ్యాక్) యేమన.......(అక్కడికే వస్తున్నాను! కొంచెం వోపిక పట్టండి మరి!)

మా చిన్నప్పుడు, పోస్టు కార్డులుండేవి (ఇప్పుడూ వున్నాయి). ఆ కార్డులమీద ఓ స్టాంపు అచ్చయ్యి వుండేది (మూడు తలలు కనిపిస్తున్న శివుడూ, వెనక నాలుగో తల కనిపించకుండా). అప్పట్లో అలాంటి స్థూపం యేమైనా వుండేదేమో తెలీదు. తరవాత ఆ స్థానాన్ని "నాలుగు సిం హాలూ" ఆక్రమించాయి. కార్డులేకాకుండా, ఇంకాస్త పెద్ద వుత్తరాలని రాసుకోడానికి "ఇన్లేండ్" కవర్లని వుండేవి. వాటిమీదకూడా ఆ ఈశ్వరుడి స్టాంపులే. అవి కాకుండా, యెన్ని తెల్లకాయితాలమీదైనా వుత్తరాలు వ్రాసుకొని, వాటిని మడిచిపెట్టి పంపించేందుకు--యెన్వలప్స్ కూడా వుండేవి. వాటిమీదా ఆ ఈశ్వరుడే. కార్డులని అప్పటికీ ఇప్పటికీ "ఓ కార్డు ముక్క"గానే పరిగణిస్తున్నారు. రిజిస్టర్డ్ పోస్ట్ ఎక్నాలెడ్జ్ మెంట్ల బదులుగా, పుట్టుక, మరణ వార్తలు చేరవెయ్యడానికీ! మూడోదైన ఎన్వలప్ ల గురించి చెప్పఖ్ఖర్లేదు--అందరికీ తెలిసినవే. ఇంక రెండోవైన "ఇన్లాండ్" కవర్ల గురించే ఓ పిట్ట కథ.

అదేం ఖర్మమోగానీ, దాన్ని, చదువుకున్నవాళ్లు కూడా, "ఇంగ్లాండ్" కవర్ అనే అనేవారు--యే కొద్దిమందో తప్పిస్తే. దానిమీద "ఈన్లాండ్ లెటర్--కార్డ్" అని ఇంగ్లీషులోనూ, "అంతర్దేశీయ పత్ర్--కార్డ్" అని హిందీలోనూ ముద్రించి వుండేది. "కార్డులు వేరే వున్నాయి కదా, దీన్ని కార్డ్ అని యెందుకు వ్రాస్తారూ?" అని ఇంగ్లీషు పండితులు రుంజుకుంటే, హిందీలో కార్డ్ ని "కాయీ" అని చదివిన హిందీ "ఎమెటర్" పండితులు ఆశ్చర్యపోయేవారు. ఇంక నిష్ణాత తెలుగు-హిందీ పండితులకైతే, భలే సందేహాలు. హిందీది కూడా, సంస్కృతం లాగానే, లండాచోరీ వ్యవహారం. హిందీలో, మనం తెలుగులో రాష్ట్రం అనేదాన్ని "దేశం" అంటారు, మనం దేశం అనేదాన్ని "రాష్ట్రం" అంటారు. అందుకనే, అంతర రాష్ట్రీయ అని మనం అనేదాన్ని, అంతర్దేశీయ అంటారు వాళ్లు. (మనం తెలుగులో "ఇంటర్నేషనల్" అనడానికి వుపయోగించే "అంతర్దేశీయ" లేదా "అంతర్జాతీయ" ని హిందీ వాళ్లు "అంతర్ రాష్ట్రీయ" అంటారు!) సరే. యెవరెలా యేడిస్తే మనకేం?

ఈ ఇన్లాండ్ కవర్లమీద కొంత రీసెర్చ్ చేశాను నేను నా 15వ యేటనే. అప్పుడే తెలుసుకున్నాను--యే చెత్తకాయితం మీద మనం వుత్తరం వ్రాసినా, దాన్ని చక్కగా మడతపెట్టి, అప్పటి ఇన్లేండ్ కవర్ కి యెంత స్టాంపు విలువ వుంటుందో అంత విలువ స్టాంపూ అంటించి డబ్బాలో వేస్తే, చచ్చినట్టు అది గమ్యస్థానాన్ని చేరుతుంది--అని! ఇంకా, కొన్ని "ప్రచార" సంస్థలు, చేరవలసిన చిరునామా తమదిగా ముద్రించుకొని,  మనకి ఇలాంటి ఇన్లేండ్ లెటర్స్ పంపించి, సమాధానం వ్రాయమనడం, వాటి మీద స్టాంపు స్థానంలో "పోస్టేజ్ విల్ బీ పెయిడ్ బై ది అడ్రెస్సీ" అని ముద్రించి వుండడం--బాగా గమనించాను.

మా ఇంటికీ, కాలేజీకి మధ్యలో వుండే ఓ పోస్టాఫీసు దారిలో రోడ్డుమీదే వుండేది. మనకి యే అవసరం వచ్చినా (పోస్టలుకి సంబంధించి) అక్కడికే వెళ్లేవాడిని. (అప్పట్లో కథలూ, కవితలూ వెలగబెట్టడం, పోటీల్లో పాల్గొనడం చేసేవాణ్ని లెండి). కొన్ని గంటలో, రోజులో "ఖష్ట"పడి, ఓ కథో, కవితో వ్రాసుకొని, దాన్ని ఓ కవరుతయారుచేసుకొని, అందులో పెట్టుకొని, తుమ్మజిగురుతో అంటించి, తీరా పోస్టాఫీసుకెళ్లి (ఆ కవరు యెంత బరువుందో, యెంత విలువగల స్టాంపులు అంటించాలో తెలీదు) కిటికీ ముందు నుంచుంటే......

........తరువాయి మరోసారి!