ఙ్ఞాపకాలు

మా అమ్మమ్మ-2

మా అమ్మకి ఓ పదేళ్ళు వచ్చేసరికి, వాళ్ళ అమ్మమ్మ (ఆవిడపేరు నాకు గుర్తులేదు) కి 60 యేళ్ళు వుండేవట. అప్పటికే ఆమెకి మతిస్థిమితం తప్పిందట. ఆవిడకి 13 మంది సంతానం!

సరదాకి మా అమ్మ వాళ్ళ అమ్మమ్మని 'నీకెంత మంది సంతానం?' అనడిగితే, వ్రేళ్ళతో లెఖ్ఖ ప్రారంభించి, "పెద్దబ్బీ, చిన్నబ్బీ, నారాయుడూ (మా అమ్మమ్మ), దద్ద, సోదెమ్మ......మళ్ళీ పెద్దబ్బీ, చిన్నబ్బీ...."ఇలా వ్రేళ్ళన్నీ అయిపోయినా ఆవిడ లెఖ్ఖ తేలేది కాదట!

ఈ "దద్ద" మా అమ్మ మేనమామ. దాదాపు 8 1/2 అడుగుల పైగా పొడవూ, 4 1/2 అడుగుల కైవారం వుండి, 24 కుంచాల ధాన్యాన్ని బస్తాలో భుజం పై నరేంద్రపురం నించి (రాజమండ్రి--కోరుకొండ--కోటి కేసరం దారిలో వుండేది) మోసుకు వెళ్ళి, రాజానగరం లో మిల్లు ఆడించి, బియ్యం బస్తాతో తిరిగి సాయంత్రానికి ఇంటికి చేరేవాడట--నడుచుకుంటూ!

నిన్న మొన్న, మా ఆవిడ 'బియ్యం అయిపోతున్నాయి, తెప్పించండి' అంటే, మా దగ్గరలో వున్న షావుకారుకి ఫోనుచేసి, బియ్యం రేటు యెలా వుంది అనడిగితే, 'సోనా మసూరి బస్తా 850/- వుందండి' అన్నాడు. అబ్బా! కేజీ 8-50 కి తగ్గిందే! అని ఆశ్చర్యపోయి, ఓ పది కేజీలు పంపించమంటే, 340/- రూపాయలు బిల్లు వేశాడు! (బస్తా అంటే ఇప్పుడు లెక్క 25 కేజీలు అని ఆ తరవాత నాకు తెలిసింది!)

సరే.............వాళ్ళమ్మ వాళ్ళ సంగతి అలా వుంచితే, మా అమ్మమ్మ..........భలే చిన్నెలు చేసేది. 

ఆవిడ వొంటిమీద చిన్నమెత్తు బంగారం కూడా వుండేది కాదు! (వుంటే ఆవిడ జీవితం యెలా వుండేదో!)

కొడుకుల ఇంట్లో వున్నా, కూతురు ఇంట్లో వున్నా, కొన్ని బియ్యం అమ్మేసి, ఓ బేడ డబ్బులు (అంటే పాత 24 పైసలు) జాగ్రత్త పెట్టుకొనేది--తన శిరో ముండనం ఖర్చుకి! ఇంకో యెర్రకాణీయో (అంటే 3 పాత పైసలు) యెంతో యెక్కువగానే జాగ్రత్తపెట్టుకొనేది!

కొడుకు ఇంట్లోంచి వచ్చేటప్పుడు, వాళ్ళ ఇంట్లో వున్న ఇత్తడి గిన్నెల్లో "పి కొం" అని చెక్కివున్న (పిరాట్ల కొండయ్య--ఆవిడ భర్త పేరు) గిన్నె ఒకటి సంగ్రహించి, సంచీలో వేసుకొని, పైన తన సైను పంచెలు కప్పెట్టి, బస్సులో వచ్చేసేది. తీరా బస్సు దిగేటప్పుడు, ఆ సంచీ మరిచిపోయి, దిగిపోయేది!

వాళ్ళ ఇంట్లో, దొంగతనం ఆరోపణ, ఫలితం దక్కకపోవడం!

ఇదీ ఆవిడ స్థితి!

(పాపం--ఆ కాణీ మాత్రం నాకే ఇచ్చేది--యేదైనా కొనుక్కోరా! అంటూ)

--మళ్ళీ ఇంకోసారి.